Po przeczytaniu pierwszej części artykułu o wybitnych Polskich wynalazcach i ich wynalazkach poznałeś imiona twórców: kamizelki kuloodpornej, pierwszej mobilnej kamery i wykrywacza min.
Odkryłeś również, jak wielkie znaczenie i wkład w postęp technologii miały te wynalazki.
Czytając ten artykuł, dowiesz się o kolejnych projektach i prototypach, które również odegrały ważną rolę w rozwoju świata. Poznasz nowych wynalazców, przedsiębiorców i pionierów różnych dziedzin naukowych z Polski.
Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, jak ważny był udział polskich wynalazców w stworzeniu ówcześnie znanego nam świata.
Projekty niektórych z nich wpłynęły nie tylko na rozwój technologiczny, ale również poprawiły warunki życia wielu osób w innych krajach.
Dla przykładu szczepionka przeciw polio wynaleziona przez Hilarego Koprowskiego uratowała życie tysięcy ludzi.
Był on polskim lekarzem, wirusologiem i immunologiem, który poświęcił całe swoje życie na ratowaniu innych osób.
Należy więc pamiętać o wynalazcach z Polski, dzięki którym nasze życia są łatwiejsze.
Wynalazek lampy naftowej był efektem ubocznym prac nad destylacją ropy naftowej przez Ignacego Łukasiewicza. Projekt polskiego chemika i przedsiębiorcy bezpośrednio wpłynął na rozwój przemysłu naftowego.
Wynalazek ten był tak popularny i przełomowy, że korzystało się z niego w każdym domu mieszkalnym przez 80 lat od jego wynalezienia.
Ignacy Łukasiewicz jako pierwszy na świecie wykorzystał korzyści płynące z ropy naftowej na skalę przemysłową.
Wynalazca urodził się w 1822 roku w Zadusznikach (zmarł 1836 roku) w szlacheckiej rodzinie. Po wyjeździe do Rzeszowa przedsiębiorca przez cztery lata uczęszczał do gimnazjum (obecnie Liceum Ogólnokształcące), gdzie opanował łacinę i język niemiecki.
Warto wspomnieć, że to właśnie w Rzeszowie znajduje się siedziba naszej marki, do której zapraszamy wszystkich klientów.
Zła sytuacja finansowa rodziny zmusiła wynalazcę do przerwania nauki i przedwczesnego rozpoczęcia pracy w farmacji.
Przedsiębiorca pracował w aptece Antoniego Swobody jako praktykant, równocześnie gromadząc większą ilość wiedzy w zakresie chemii. Następnie po zdaniu egzaminu tyrocynalnego, wynalazca awansował na pomocnika aptekarskiego i przez 6 lat pracował u Edwarda Hubla.
Przedsiębiorca został aresztowany 19 lutego w 1846 roku wraz z innymi agentami Centralizacji Towarzystwa Demokratycznego Polski. Pomimo zwolnienia z więzienia 27 grudnia 1847 roku, wynalazca przez cały czas był obserwowany i nie mógł opuścić Lwowa.
Pracując w aptece “Pod Złotą Gwiazdą” przedsiębiorca uzyskał zgodę na wyjazd z miasta, po czym rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie po uzyskaniu dyplomu magistra farmacji, wynalazca powrócił do Lwowa, gdzie prowadził badania nad destylacją ropy naftowej.
Po wytworzeniu pierwszej lampy naftowej i użyciu jej do oświetlenia szpitala przedsiębiorca pracował nad jej wykorzystaniem w przemyśle. Stworzył kilka kopalni nafty, zakładów leczniczych i ufundował kościół w stylu neogotyckim. Pod koniec życia wynalazca otrzymał tytuł Szambelana Papieskiego i Order Św. Grzegorza.
Wynalazek lampy naftowej jest niezwykle prosty w konstrukcji, a jednocześnie banalny w użyciu. Wykorzystuje on naftę znajdującą się w zbiorniku do podtrzymania płomienia na knocie urządzenia.
Gdy w 1852 roku Łukasiewicz otrzymał naftę metodą frakcjonowanej destylacji, starał się znaleźć dla niej zastosowanie praktyczne. Przedsiębiorca postanowił więc wykorzystać ją w celach ciągłego zasilenia płomienia.
Oryginalne lampy olejowe nie mogły poradzić sobie z nowym źródłem energii, wynalazca skonstruował więc prototyp, by móc ocenić efektywność wynalazku. Przy okazji… jeśli Ty też wpadłeś na niekonwencjonalne rozwiązanie, i chcesz stworzyć prototyp w celach badań, skontaktuj się z nami.
Pomimo faktu, że pierwsze lampy naftowe nie przynosiły zadowalających efektów z powodu słabej siły wiązki światła, Ignacy kontynuował prace nad ich rozwojem.
Późniejsze modele, wykorzystane w lwowskim szpitalu powszechnym, weszły do użytku dopiero w latach od 1860 do 1865.
Jan Józef Baranowski był polskim przedsiębiorcą posiadającym wiele talentów i pomysłów na różne wynalazki.
Z powodu trudnej sytuacji politycznej był zmuszony do opuszczenia własnego kraju i pracy we Francji.
Obecnie znany jest jako najwybitniejszy wynalazca z grona Wielkiej Emigracji.
Do jego najpopularniejszych projektów należą min:
Wynalazca urodził się 7 września 1805 roku w Śmiłowiczach (zm. 30 marca 1888 roku w Londynie), jego ojciec był szlachcicem. Przedsiębiorca rozpoczął naukę w konwikcie szlacheckim prowadzonym przez księży, a później w gimnazjum w Mińsku. Studiował na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Wileńskiego, uzyskując stopień kandydata.
Po zakończeniu nauki pracował w biurze korespondencji zagranicznej Banku Polskiego i uczestniczył w powstaniu listopadowym. Po ucieczce do Austrii wynalazca został internowany.
W 1843 przedsiębiorca pracował na stanowisku inspektora rachuby kolei we Fracji. Następnie opracował system buchalterii, stworzony na potrzeby spółki, który został wysoko oceniony i wdrożony przez inne francuskie towarzystwa kolejowe.
Po rezygnacji z pracy i poświęceniu się działalności wynalazczej Baranowski zniechęcił się do Francji i wyjechał do Londynu. Przedsiębiorca opracowywał tam słowniki oraz stworzył pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego dla Anglików.
Semafor, inaczej sygnalizator kolejowy, służy do sterowania ruchem kolejowym poprzez komunikowanie się z maszynistą minimalizując ryzyko potencjalnego wypadku.
Wynalazek porozumiewa się z kierowcą przy pomocy ustawienia ramion lub świateł latarni i informuje go o wymogu zmiany prędkości jazdy bądź konieczności zatrzymania pociągu.
Obecnie najczęściej spotykanym typem semafora jest sygnalizator świetlny.
W kilku miejscach nadal wykorzystuje się warianty kształtowe zaopatrzone w kilka ramion na wysokim słupie, których wychylenie wskazuje dozwoloną prędkość.
Projekt Baranowskiego powstał w 1857, kiedy przedsiębiorca w pełni poświęcił się działalności wynalazczej. Jego urządzenie zostało po raz pierwszy zastosowane na linii Paryż-Rouen i okazało się być wielkim sukcesem. Następnie tego samego roku wynalazek zastosowano na Paryż-St Germain.
Sukcesy projektu sprawiły, że został on wdrożony rok później również we Włoszech. W 1862 semafor Baranowskiego został ukazany na Wystawie Światowej w Londynie, a następnie zastosowany także w Anglii.
Być może również Ty masz pomysł na skuteczny i oryginalny wynalazek, który mógłby zrewolucjonizować świat? A może coś mniejszego, co po prostu ułatwiłoby życie wielu ludzi? Jeśli odpowiedź na jedno z tych dwóch pytań brzmi twierdząco, polecam kliknąć tutaj.
Kasownik do biletów to wynalazek nanoszący trwałe informacje na włożone do niego bilety lub magnetyczne karty (w zależności od odmiany urządzenia).
Projekt przyrządu powstał w 1848, gdy Jan Józef Baranowski przebywał na emigracji.
Za jego stworzenie przedsiębiorca otrzymał medal ministra robót publicznych Francji oraz medal francuskiego Towarzystwa Zachęty do Wynalazczości.
Przed powstaniem kasownika, sprawdzaniem i wydawaniem biletów zajmował się konduktor, a to znacznie utrudniało jego pracę.
Kazimierz Noiszewski to jeden z mniej docenianych polskich wynalazców, pomimo faktu, że pozostawił po sobie około 180 oryginalnych prac w języku polskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim.
Dodatkowo był on odpowiedzialny za stworzenie projektu elektroftalmu, pierwszego prototypu “sztucznego oka” pomagającego poruszać się osobom ślepym.
Wynalazca urodził się 11 września 1859 w Wilnie (zmarł 5 lipca 1930 w Warszawie) i wychowywał się w Rosji. Przedsiębiorca został tam zesłany, ponieważ jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym. Po ukończeniu medycyny w Moskwie wynalazca wyjechał za granicę w celu pogłębienia wiedzy okulistycznej.
Następnie w 1887 przedsiębiorca powrócił do Rosji. Kazimierz założył klinikę okulistyczną, która zyskała duży rozgłos, a sam Noiszewski stał się znany w całym kraju.
Po uzyskaniu tytułu doktora medycyny został docentem w Wojskowej Akademii Medycznej za swoją pracę o jaskrze oraz otrzymał nagrodę im J.Moczutkowskiego. Od 1908 do 1918 wynalazca wykładał fizjologię wzroku i prowadził swoją lecznicę.
Następnie po odzyskaniu niepodległości przez Polskę przedsiębiorca wrócił do kraju i pracował w Ministerstwie Zdrowia.
Elektroftalm to wynalazek mający pomagać w poruszaniu się niewidomym. Projekt ten był pierwszym aparatem tego typu. Wynalazek składał się z fotokomórki umieszczonej na czole niewidomej osoby. Projekt działał na zasadzie przesyłanych sygnałów elektrycznych i był montowany na czole użytkownika.
Elektoftalm przekształcał zauważone źródła światła na dźwięk. W ten sposób dzięki natężeniu sygnału można było określić, gdzie znajdują się źródła światła lub ciemne obszary. Dodatkowo nie zakłócał on odbioru innych wrażeń słuchowych.
Został drugim prezesem Polskiego Towarzystwa Okulistycznego. Wynalazca przeszedł na emeryturę w październiku 1929 roku, choć nadal zajmował się tworzeniem nowych projektów. Niedługo przed śmiercią opublikował książkę pod tytułem: “Choroby oczne”.
Szacuje się, że projekt tego urządzenia powstał w latach od około 1897 do 1899 roku.
Wynalazek w założeniu twórcy miał ułatwić poruszanie się osobom niewidomym po budynkach i ułatwienie rozpoznawania obiektów bez konieczności ich dotykania.
Wynalazca stworzył również działający prototyp urządzenia, wykorzystujący bodźce dotykowe zamiast dźwiękowych. Następnie za jego pomocą przeprowadził szereg testów sprawdzających działanie przyrządu, z czego większość zakończyła się powodzeniem.
Konstrukcja ta została opatentowana przez współpracowników z Polskich Zakładów Optycznych. Elektroftalm Szczecińskiego był ciężki i nagrzewał się podczas używania.
Czytając drugą część artykułu o polskich wynalazcach, poznałeś kilku nowych polskich pionierów i część z ich unikalnych wynalazków. Dowiedziałeś się o projekcie pierwszego sztucznego oka i budowie lampy naftowej oraz poznałeś najwybitniejszego wynalazcę z grona Wielkiej Emigracji.
Zapewne zauważyłeś, że w każdym z wymienionych powyżej przykładów przewija się jedna wspólna cecha towarzysząca każdemu z tych wynalazców.
Każdy z nich musiał opuścić swój kraj z powodu trudnej sytuacji politycznej lub finansowej, ale żaden z nich nie poddał się i ostatecznie wszyscy osiągnęli sukces!
Jeśli więc wpadłeś na pomysł stworzenia wspaniałego wynalazku, ale nie jesteś pewien swoich sił, NIE PODDAWAJ SIĘ! Skontaktuj się z nami, a na pewno razem jakoś podziałamy! >SZYBKI KONTAKT<
[1] https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Józef_Baranowski
[2] https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Łukasiewicz
[3] https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Noiszewski
[4] Jan Dębski, Ignacy Łukasiewicz, Ludowa Spółdzielnia
[5] Bolesław Orłowski: Polacy światu
[6] Choroby oczne, z którymi najczęściej spotyka się lekarz – praktyk
[7] Zdjęcie kazimierza noiszewskiego: http://ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/kazimierz-noiszewski