Wynalazek: Hodowla karpia w sadzy, sadz i technologia hodowli karpi

Sposób komercyjnej hodowli karpia w sadzy i technologia hodowli karpi w sadzy to uproszczona nazwa rozwiązania zgłoszonego do Urzędu Patentowego pt.: „Sposób komercyjnej hodowli karpia w zbiorniku wodnym, zbiornik wodny oraz zespół sadzów do stosowania tego sposobu”. Są to produkty i technologie, które pozwalają na zwiększenie zyskowności gospodarstw hodowlanych specjalizujących się w hodowli ryb, a szczególnie karpi oraz znacznie ułatwiają proces ich odławiania, który według konwencjonalnych metod wiąże się najczęściej z koniecznością wchodzenia do zimnej wody. Jest to uciążliwe dla pracownika i często wymaga spuszczania wody z całego stawu, co może być niemożliwe na zbiornikach wodnych – innych niż typowe stawy hodowlane (jeziorach, zbiornikach powyrobiskowych), przez co potencjał hodowlany tych zbiorników pozostaje niewykorzystany.

Wynalazek został zgłoszony do ochrony do Urzędu Patentowego jako patent na wynalazek. Aktualnie poszukiwani są hodowcy i firmy, które chcą wdrożyć niniejszy innowacyjny projekt w ramach własnej inwestycji lub kapitału pochodzącego z dofinansowania (aby uzyskać więcej informacji, napisz do nas na: kontakt@wynalazca.tv).

Wynalazek ten znajduje się na najwyższym poziomie technologicznym (został już wdrożony i przetestowany). Twórcą niniejszego wynalazku opracowanego we współpracy z Wynalazcą TV jest Pan Wieńczysław Wawerski – doświadczony hodowca, właściciel stawów hodowlanych, specjalizujący się w hodowli karpi.

Zwrot z inwestycji: po 4 cyklu hodowli
Zarobki: kilkukrotnie większe w porónaniu z metodą tradycyjną

Sprawdź obliczenia i zestawienia tabelaryczne:

Twórca wynalazku i historia jego powstania

Twórcą innowacyjnego wynalazku, jakim jest sposób komercyjnej hodowli w sadzy i technologia hodowli karpi w sadzy, jest Pan Wieńczysław Wawerski.

Pan Wieńczysław Wawerski to bardzo doświadczony hodowca ryb, który od 1989 roku jest właścicielem własnego gospodarstwa rybnego „Odra” na terenach gminy Gorzyce. Zainwestował on swoje oszczędności i założył stawy na terenach wydzierżawionych od gminy.

Podczas wielu lat spędzonych na opracowywaniu skutecznej i przede wszystkim wydajnej metody hodowli karpi udało mu się stworzyć innowacyjną technologię i produkt, dzięki którym znacznie poprawił wydajność swojego przedsiębiorstwa, a także uzyskał ryby (szczególnie karpie) o bardzo korzystnych, a w zasadzie niespotykanych walorach smakowych rozwiązując tym samym wiele wiele problemów, z jakimi borykają się hodowcy podczas swojej pracy.

Poszukując pomocy w realizacji swojej technologii, Pan Wieńczysław trafił na nasz zespół – ekipę wynalazca.tv.

Skontaktował się z nami, dowiedział się więcej o naszej usłudze tworzenia wynalazków i tak ostatecznie udało się nam wspólnie opracować i ochronić jego produkt oraz sposób do hodowli karpi w sadzach w postaci jednego zgłoszenia patentowego, które opisano poniżej.

Wynalazek Pana Wieńczysława ma na celu przede wszystkim zwiększenie współczynnika przeżywalności karpi, zmniejszenie strat finansowych podczas hodowli, zarówno jeśli chodzi o straty ryb związane z działalnością drapieżników i kłusowników, jak i strat związanych z niewykorzystaniem całej paszy przez karpie. Co więcej, dzięki wdrożeniu tego sposobu, możliwy będzie chów ryb nie tylko na wyspecjalizowanych stawach hodowlanych, ale również na zbiornikach powyrobiskowych oraz jeziorach.

Problematyka rozwiązana przez wynalazek

Hodowla karpi w stawach wiąże się z koniecznością spełnienia szeregu wymagań, aby zagwarantować rybom odpowiednie warunki wymagane do przeżycia. Niestety, w wielu przypadkach, mimo starań – hodowcy nie uzyskują zadowalających wyników, ze względu na działalność drapieżników (zarówno powietrznych, jak i wodnych), a także kłusowników.

Generuje to straty, zmniejszające zysk oraz powodujące niepełne wykorzystanie możliwości hodowlanych stawów. Dodatkowe problemy wiążą się z samym procesem hodowli – odławianiem ryb czy karmieniem, a także kontrolowaniem liczebności i stanu populacji ryb.

Problemy związane ze stratami finansowymi podczas hodowli karpi

Dokonując zakupu ryb, hodowca ponosi znaczne koszty związane z przygotowaniem masowego chowu, licząc na jak największe zyski.

Współczynnik przeżywalności młodych osobników zależny jest od wielu czynników.

Część z nich ginie, ponieważ zostają upolowane przez inne drapieżne ryby oraz wydry, niektóre zostają schwytane przez kłusowników odławiających je bez wiedzy hodowcy, a pozostałe padają ofiarą drapieżnych ptaków.

Każda ryba, która nie zostanie sprzedana, generuje straty, przez co w ekstremalnych przypadkach cała hodowla może stać się nieopłacalna.

Dodatkowym źródłem strat jest proces karmienia. Wykorzystanie standardowych podajników wiąże się z utratą części pokarmu. Niestety, dokarmianie ryb według znanych tradycyjnych metod i przy zastosowaniu karmy złej jakości, powoduje, że kiedy pasza nie zostanie zjedzona przez ryby, trafia na dno i ulega rozkładowi. Przy nieumiejętnym prowadzeniu dokarmiania, zwłaszcza w przypadku hodowli intensywnej może dojść do spadku jakości wody w zbiorniku. Hodowca musi podjąć dodatkowe działania w celu uzupełnienia pokarmu (np. zakup dodatkowej karmy), które zwiększają koszty prowadzenia gospodarstwa.

Ostatecznie wymienione czynniki powodują spadek zyskowności całej hodowli, co w najgorszych przypadkach powoduje, że jej prowadzenie staje się całkowicie nieopłacalne.

Problemy podczas załadunku, zimowania karpii i kontroli obsady zbiornika

W wielu przypadkach dużym wyzwaniem jest dokonanie odłowu karpi oraz kontrola nad obsadą zbiornika. W przypadku tradycyjnych stawów karpiowych, które wyposażone są w odpowiednią infrastrukturę, odłowu dokonuje się poprzez wypuszczenie wody i schwytanie spędzonych w jedno miejsce ryb.

Sam proces upuszczania wody w tego typu zbiornikach jest korzystny (stawy są osuszane, prowadzona jest odpowiednia konserwacja – dezynfekcja, eliminowane są w ten sposób również inwazyjne gatunki ryb).

Inaczej sytuacja wygląda w zbiornikach innych niż tradycyjne hodowlane stawy ziemne. W tym przypadku wypuszczenie wody nie wchodzi w grę, a do odłowienia ryb stosuje się sieci, przez co proces jest czasochłonny i wymaga sporych nakładów energii.

Dodatkowym utrudnieniem jest brak kontroli nad obsadą zbiornika. Określenie ilości ryb, ich sortowanie, a także identyfikacja osobników chorych nie nadających się do dalszej hodowli jest w zasadzie niemożliwa. Hodowca może wpuścić odpowiednią ilość ryb do zbiornika, po czym podczas odłowu, pewna liczba osobników pozostanie w zbiorniku i nie zostanie sprzedana.

Problemy z jakością mięsa karpi

Przebywanie ryb w zamulonym dnie oraz bezpośredni kontakt z zanieczyszczeniami w formie odchodów, czy resztek paszy wpływa na jakość mięsa. Należy zaznaczyć, że nabywcy często skarżą się, że zakupiona ryba ma charakterystyczny posmak „mułu”, który psuje jej naturalne walory smakowe.

Ten posmak niestety aktualnie stał się tak powszechny, że w opinii publicznej jest on nieodłącznie wiązany z tym gatunkiem ryby i stał się jedną z jego cech charakterystycznych. Powoduje to, że niektórzy konsumenci końcowi nie decydują się na zakup karpia tylko innej ryby, często eksportowanej z zagranicy, co wpływa niekorzystnie na zyski lokalnych hodowców karpi, a co za tym idzie, na całą gospodarkę rybną kraju.

Podsumowanie problematyki rozwiązywanej przez wynalazek:

• problemy związane ze stratami finansowymi podczas hodowli karpi:
  • wyjadanie ryb przez drapieżniki (wodne lub powietrzne) oraz ich wykradanie przez kłusowników, co zmniejsza ogólną ilość ryb w stawach i rentowność hodowli,
  • niezupełne wykorzystanie paszy (część opada na dno) powodujące zwiększenie kosztów na paszę i na dodatkowe procesy karmienia ryb,
• problemy podczas załadunku i zimowania karpi:
  • brak możliwości upuszczenia wody ze zbiornika w przypadku gospodarstw jeziorowych oraz zbiorników powyrobiskowych,
  • niekorzystne warunki pracy podczas odławiania ryb (niska temperatura, konieczność przebywania w zimnej wodzie),
  • trudności z odłowieniem wszystkich karpi ze zbiornika,
  • brak ścisłej kontroli nad obsadą zbiornika (liczebnością, stanem populacji),
• problemy ekologiczne – degradacja ekosystemu zbiornika wodnego:
  • spadek natlenienia oraz ogólnej jakości wody poprzez zanieczyszczenie odchodami, resztkami karmy oraz szczątkami martwych ryb,
  • ryzyko całkowitej degradacji ekosystemu zbiornika,
  • wymóg stosowania sztucznego napowietrzania wody, co zwiększa koszty hodowli karpi,
• problemy z jakością mięsa hodowanych ryb:
  • posmak mułu, wpływający na pogorszenie walorów smakowych ryb.

Cel wynalazku

Celem wynalazku było opracowanie ekologicznej technologii hodowli karpi w oparciu o zespoły tzw. sadzów, które można będzie wdrożyć na różnego rodzaju zbiornikach wodnych (nie tylko na tradycyjnych stawach hodowlanych) i która pozwalałaby na:

• zwiększenie zyskowności prowadzonej hodowli,
• zwiększenie ilości wyhodowanych ryb
• zwiększenie szybkości odławiania konkretnej ilości ryb,
• zwiększenie kontroli nad obsadą zbiornika,
• poprawę walorów smakowych uzyskiwanych ryb (pozbycie się posmaku „mułu”)

Osiągnięcie ww. celów byłoby możliwe dzięki ograniczeniu strat zarówno samych ryb (narybku oraz osobników dorosłych karpi), jak i paszy, poprzez zastosowanie specjalnej konstrukcji zamkniętych, uniwersalnych sadzów hodowlanych z podajnikami karmy oraz specjalnej ekologicznej techniki hodowli tymi sadzami, podzielonej na poszczególne etapy.

Znane rozwiązania – stan techniki

Opis patentowy nr PL69927 Y1

Znany z polskiego opisu ochronnego PL69927 Y1 karmik dla ryb służący do dokarmiania ryb w stawach hodowlanych posiada pływak, do którego zamontowana jest siatka zabezpieczająca przed podbieraniem karmy przez ptactwo z powierzchni wody, a poniżej pływaka zamontowana jest za pomocą wsporników perforowana platforma, przy czym pływak ten wyposażony jest w uchwyt przeznaczony do zamocowania tego karmnika.

Opis patentowy nr PL162505 B1

Znany jest z polskiego opisu patentowego PL162505 karmik grawitacyjny do karmienia ryb paszami sypkimi granulowanymi lub ziarnistymi przeznaczony do stosowania w gospodarstwach rybackich składa się z korytka podobnego zbiornika paszowego, którego dno ma szczelinę na całej długości, a pod nią umieszczona jest ruchoma listwa paszowa oraz pręty dozujące ze zgarniaczami paszy.

Z kolei wewnątrz tego zbiornika zamontowany jest odciążacz paszy, a do zewnętrznej ściany jego dna przymocowane są listwy regulacyjne, w górnej wewnętrznej jego części zamontowana jest poprzeczka z zawieszonymi na niej prętami dozującymi, przy czym środkową część pręta dozującego stanowią strzemiona obejmujące listwę paszową, nad którymi znajdują się zgarniacze paszy, przy czym długość tych prętów dozujących jest regulowana.

Opis patentowy nr US4237820

Znany z opisu patentowego US4237820 sposób i układ do karmienia ryb zawierający zbiornik rybny przystosowany do wypełniania go wodą i posiadający ściankę dolną oraz wyposażony w stanowisko do karmienia i podawania paszy dla ryb, przy czym stanowisko to posiada element w kształcie lejka usytuowanego obok dolnej ściany tego zbiornika oraz element w kształcie miseczki i rurę przewodową usytuowaną pionowo pomiędzy tymi elementami.

Poza tym stanowisko to jest przystosowane do napełnienia go wodą z wymuszonym kierunkiem jej przemieszczania się tak, aby utrzymać pływającą w niej paszę, przy czym stabilna w wodzie pasza dla ryb zawiera drobnoziarniste substancje odżywcze i spoiwa zawierające białko.

Opisy patentowy EP1139730B1

Znana z europejskiego opisu patentowego nr EP1139730B1 metoda komercyjnej hodowli ryb jadalnych euroazjatyckiego sandacza polegająca na dostosowaniu jelita sandacza do przejmowania suchych pokarmów poprzez enzymatyczne otwieranie jelita na etapie jego larwy.

W stadium narybku i stadium dorosłym sandacz nadal przyswaja suchą paszę i rośnie w hodowli ryb tak samo, jak ryby z rodziny łososiowych. Dzięki temu zabiegowi już w stadium larwy sandacz traci swój naturalny drapieżny instynkt myśliwski, dzięki czemu może być hodowany przez akwakulturę, wykorzystując suchą paszę jako jedyne pożywienie.

Przy realizacji tego sposobu przygotowuje się najpierw w zbiorniku do wylęgu larw pożywkę zawierającą Rotifera i Cladocera wraz z Copepodą, a zapłodnione jaja rozwijają się we mgle wodnej do czasu, aż będą gotowe do wyklucia, po czym do zbiornika wylęgowego dodaje się mniejszą ilość Cladocera i Copepoda, a sandacz dopuszcza się do karmienia w zbiorniku lęgowym, dopóki jego larwy nie opuściły stadium larwalnego i przeszły do etapu narybku osiągając długość 25-35mm, po czym narybek ten zostaje przeniesiony do zbiornika hodowlanego i rozpoczyna się  przystosowywanie go do karmienia na sucho, po czym hodowanie do etapu, na którym ryby są gotowe do zabicia, odbywa się suchą paszą jako jedynym źródłem odżywiania dla ryb.

Wady znanych rozwiązań według stanu techniki

Rozwiązania znane według stanu techniki posiadają znaczące wady.

W przypadku pierwszego rozwiązania znaczącą wadą jest brak możliwości samodzielnego pobierania pokarmu przez rybę – hodowca sam musi regularnie kontrolować ilość karmy oraz częstotliwość podawania.

Drugie rozwiązanie stanowi jedynie podajnik paszy, nie stanowi więc ochrony dla ryb np. przed drapieżnikami.

Rozwiązanie trzecie z kolei wiąże się z koniecznością mechanicznego wprawiania układu karmienia w ruch z wykorzystaniem silnika, co powoduje stres ryb i nie nadaje się do hodowania karpi.

Ostatni wynalazek stanowi zupełnie inną technologię hodowli ryb, nie dotyczy karpi.

Według przeprowadzonych dokładnych badań patentowych nie istnieje na rynku produkt i technologia pozwalające na hodowlę karpi, które będą rozwiązywać wszystkie problemy, które zostały opisane powyżej.

Budowa wynalazku i warianty wykonania

Wynalazek Pana Wieńczysława Wawerskiego został zgłoszony do Urzędu Patentowego jako patent na wynalazek w kilku wariantach wykonania. Dzięki temu osiągnięto bardzo szeroki zakres ochrony zawierający zarówno sposób hodowli karpia w zbiornikach wodnych, jak i same zbiorniki wodne, do stosowania tego typu rodzaju hodowli.

Wynalazek: Sposób hodowli karpia w sadzy i technologia hodowli karpi w sadzy.

Wynalazek to sposób komercyjnej hodowli karpia w zbiorniku wodnym, zbiornik wodny oraz zespół sadzów do stosowania tego sposobu, którego istota została pokazana w oparciu o dwa przykładowe zastosowania tej technologii. Opis patentowy został skonstruowany w taki sposób, aby objąć ochroną większą ilość wariantów, różniących się pomiędzy sobą, gwarantując szeroką ochronę.

Należy wspomnieć, że omawiany sposób cechuje się uniwersalną konstrukcją oraz możliwością zastosowania go na różnego typu zbiornikach, spełniających wymagania techniczne. Dodatkowo prosta konstrukcja umożliwia prowadzenie hodowli karpi bez uszczerbku na ekosystemie zbiornika wodnego.

Zastosowanie hodowli według opisanego sposobu opiera się na wykorzystaniu zespołu sadzów – odpowiednio ukształtowanych klatek chroniących hodowane ryby przed drapieżnikami oraz podajników paszy, pozwalających na dostarczenie im pokarmu.

Klatka (1) wyposażona została w charakterystyczne elementy: drewniany pomost (2) ułatwiający dostęp do wnętrza konstrukcji i poruszanie się po niej, zbiornik z karmą (3), przymocowany do desek przy pomocy kątowników (4) i wyposażony w zsyp z przesłoną (5), odpowiedzialny za dawkowanie karmy, a także korytko (6), utrzymujące się pod powierzchnią wody oraz cztery specjalne zbiorniki (7), utrzymujące całą konstrukcję na wodzie. Do metalowej klatki dodatkowo dospawano elementy, umożliwiające łączenie poszczególnych zespołów sadz ze sobą (8) oraz specjalne walcowe wypustki (9), dzięki którym hodowca może w prosty i szybki sposób przymocować zespół sadza do pomostu rozładowczego.

Budowa wynalazku: Podajnik karmy

Sam podajnik wyposażono w zamknięcie (10), dzięki czemu nie dochodzi do samoistnego otwarcia się pokrywy (11) pojemnika. Poprzez stożek zsypowy (12) karma zsuwa się do rury zsypowej (13). Nakrętka (14), regulująca wielkość szczeliny pomiędzy przesłoną (15), a wyjściem z rury zsypowej karmy, pozwala na zmianę ilości wydostającego się pożywienia oraz dostosowanie urządzenia do karmy różnego kalibru.
Dokładna budowa wynalazku została opisana w dalszej części artykułu na podstawie opisu patentowego.

Tego typu sadze umieszczone zostają na odpowiednio usytuowanych i przygotowanych zbiornikach, których wymiary gwarantują spełnienie wymagań zawartych w opisie patentowym, zależnych od etapu hodowli.

Budowa zespołu sadza do hodowli karpia

Integralnym elementem konstrukcyjnym w przedmiotowej metodzie do hodowli karpia jest zespół sadza, wykonanego z metalowej powlekanej ramy, której dno i ściany boczne wypełnione są powlekaną siatką metalową z oczkami o profilu prostokątnym, o wielkości dostosowanej do wielkości umieszczanego w nich narybka.

Jego górna ściana utworzona jest zaś z listwowych podestów drewnianych oraz usytuowanej pomiędzy nimi siatki wolierowej z oczkami o profilu prostokątnym.

Ponadto w górnej części tego pojemnika pod tymi podestami umieszczone są po dwa cylindryczne zbiorniki wypornościowe, których górne łukowe części wystają ponad powierzchnię siatki, natomiast do jednego z podestów przymocowany jest podajnik paszy.

Pod podajnikiem, wewnątrz pojemnika – umieszczone jest wiszące koryto paszy z wyjęciem trapezowym na jego wewnętrznej ścianie, które za pomocą prętów przymocowane jest do ramy tego zespołu sadz.

Budowa podajnika paszy do sadzy do hodowli karpi

Konstrukcja podajnika paszy do sadzy w celu hodowli karpi stanowi pojemnik wypełniony karmą, który posiada ruchomą pokrywę z zamknięciem. Zasada działania opiera się na wykorzystaniu ruchomego pręta połączonego z przesłoną (tzw. „kiwaka”). Wówczas karp, trącając pyskiem pręt, wywołuje ruch przesłony względem otworu zsypowego i zsypywanie się karmy do pojemnika w sadzy.

Wymogi dla stawów hodowlanych karpi według wynalazku

Do hodowli karpi może zostać wykorzystany niemal dowolny zbiornik słodkowodny, spełniający wymagania dotyczące wielkości i jego usytuowania. Jednym z głównych kryteriów jest dominujący kierunek wiatru, gdyż w Polsce przez większą część roku dominują wiatry zachodnie.

Korzystnie jest zatem, aby poszczególne rzędy zespołów sadzów zorientowane były w odpowiedni sposób do tego kierunku. Takie odpowiednie ustawienie gwarantuje cyrkulację wody, dzięki czemu karpie ciągle przebywają w natlenionym środowisku.

Parametry technologii hodowli karpi w sadzach

Zasadniczym wymaganiem, stawianym technologii zbiornikowi wodnemu, jest zachowanie odpowiednich odległości:

• L1– odległość pomiędzy rządami sadz do hodowli karpi w zespole rzędów,
• L2– odległość pomiędzy poszczególnymi sadzami w jednym rzędzie sadz,
• L3– odległość pierwszego rzędu sadz do hodowli karpi od wschodniego i zachodniego brzegu zbiornika,
• L4 – odległość pomiędzy zespołami rzędów z sadzami,
• L5– odległość od brzegu północnego i południowego skrajnego sadza w rzędzie,
• L6– odległość od skrajnego sadza do kotwy mocującej do brzegu,
• L7– odległość pomiędzy poszczególnymi bateriami sadzy
• G – głębokość w odległości L5 od brzegu
• H – wysokość sadza H, w zależności od etapu hodowli.

Warto dodać, że można wyróżnić dwa zasadnicze rodzaje zbiorników wodnych, przeznaczonych do chowu i zimowania karpi.

Wariant 1 zbiornika do hodowli karpi – zbiornik do zimowania narybku karpi

Zbiornik do zimowania narybku karpi charakteryzuje się rozmieszczeniem sadzów, zawierających wysoką ilość odłowionego narybku w stosunkowo dużej odległości względem siebie. Dzięki temu, mimo dużej ilości zgromadzonych w pojedynczym pojemniku ryb, zawartość tlenu w wodzie jest odpowiednio wysoka, aby umożliwić im przeżycie.

Do zapobiegania przemieszczaniu się sadzów podczas zimowania zastosowano liny mocujące do brzegów oraz opcjonalne kotwy, utwierdzające sadze do dna zbiornika.

W takiego typu zbiorniku można zimować ryby – zarówno osobniki młode (narybek), jak i tzw. kroczek oraz dorosłe osobniki na sprzedaż.

Wariant 2 – zbiornik do hodowli oraz zimowania

Do cech charakterystycznych tego zbiornika można zaliczyć pogrupowanie sadzów w tzw. baterie. Ilość baterii w poszczególnych rzędach jest uzależniona od wymiarów zbiornika. Ważnym elementem, oprócz zachowania odpowiednich odległości, jest zachowanie odpowiedniej ilości ryb do pojedynczego sadza.

Ze względu na to, że sadze są pogrupowane w baterie, konieczne jest zmniejszenie ilości ryb, wprowadzanych do pojedynczego pojemnika. W tym przypadku ogranicza się ilość ryb, dzięki czemu utrzymywany jest odpowiedni poziom natlenienia.

W zależności od zastosowania można wyróżnić dwie odmiany zbiornika w tym wariancie, różniące się pomiędzy sobą. W przypadku zimowania, ze względu na konieczność zabezpieczenia sadzów przed przemieszczaniem się, stosuje się kotwy mocujące, zarówno do brzegów, jak i do dna zbiornika.

W przypadku zbiornika do hodowli osobników dorosłych występuje jedna zasadnicza różnica: usuwa się kotwienie oraz stosuje luźne liny, pozwalające na swobodne przemieszczenie się baterii na pewnym obszarze. Dzięki temu zanieczyszczenia i resztki paszy, które wydostaną się poza pojemnik, zostają rozrzucone na większym obszarze, przez co ich wpływ na wyjałowienie dna będzie zdecydowanie mniejszy.

Wynalazek charakteryzuje się elastycznością – możliwe jest zastosowanie rozwiązań pośrednich, pomiędzy poszczególnymi wariantami, odpowiednio dostosowanych do jakości wody i ukształtowania zbiornika.

Technologia hodowli karpia w sadzy

Oprócz sprzętu oraz zbiornika do hodowli wynalazek obejmuje również technologię chowu karpi. Bez tej wiedzy, nawet dysponując odpowiednim pojemnikiem, karmidłem oraz zbiornikiem, nie jest możliwe uzyskanie zadowalających rezultatów.

Według tej metody proces hodowli karpia w sadzy podzielony jest na pięć etapów, które obejmują cały trzyletni okres hodowli.

Etap I – „Wiosna – jesień”

Pierwszy etap hodowli trwa od wiosny do jesieni pierwszego roku hodowli. Hodowca zakupuje narybek i wpuszcza go do stawu hodowlanego, wyposażonego jedynie w podajniki karmy. Początkowo narybek pobiera pokarm naturalny, następnie podaje się mu pokarm na bazie białka w formie specjalnie przygotowanej paszy.

Po upływie trzech tygodni hodowca rozpoczyna proces przyzwyczajania ryb do korzystania z podajników. W tym celu poprzez delikatne trącanie elementu podajnika (pręta połączonego z przesłoną otworu zsypowego), dostarcza on rybom porcje karmy, która opadając, zostaje zjadana przez narybek.

Niezjedzona część karmy opada na koryto i może zostać zjedzona przez narybek w późniejszym czasie. Po pewnym czasie (około tygodnia) ryby uczą się korzystać z podajnika samodzielnie.

Początkowo, pokarm dostarczany jest w nieokreślonych odstępach czasowych, aż do osiągnięcia przez narybek wagi około 15 g. Następnie prowadzone jest karmienie w czasie ciągłym, a po osiągnięciu około 20 g zmienia się tryb karmienia. Taki sposób hodowli prowadzi się aż do jesieni.

Etap II – „Zimowanie”

Etap drugi rozpoczyna się w okresie jesiennym, po obniżeniu się temperatury i obejmuje przygotowanie narybku karpia do zimowania. Zostaje on odłowiony oraz przeniesiony do odpowiednio przygotowanych stawów, wyposażonych w zespoły sadzów połączone w rzędy. W pojedynczym pojemniku umieszcza się odpowiednio wysoką ilość narybku.

Dodatkowo istotne karmienie prowadzi się w specjalnym systemie (odpowiednia ilość dni karmienia i przerwy), aż do czasu oblodzenia powierzchni zbiornika, po czym przerywa się karmienie – małe karpie w niskich temperaturach wprowadzają się w stan letargu, polegający na spowolnieniu metabolizmu oraz ograniczenia spożywania pokarmu.

Etap III – „2 rok wiosna-jesień”

Etap trzeci, mający miejsce na wiosnę (marzec, kwiecień drugiego roku hodowli), obejmuje zdemontowanie zespołów sadzów i przetransportowanie ich do pomostów rozładowczych. Odłowiony w ten sposób narybek jest umieszczany luzem w zbiornikach wyposażonych w podajniki paszy.

Nie umieszcza się go w sadzach, ze względu na dużą ruchliwość poszczególnych osobników i związane z tym straty paszy wypadającej poza koryto. Karmienie prowadzi się podobnie jak we wcześniejszym etapie.

Na jesieni, po osiągnięciu około 400 g, narybek zyskuje miano kroczka.

Etap IV „2 rok zimowanie”

Etap czwarty, odbywający się na jesieni drugiego roku hodowlanego, obejmuje odłowienie kroczka, pływającego luzem w zbiorniku i umieszczenie go w zespołach sadzów w celu przezimowania. Może to zostać zrealizowanie na dwa sposoby:

• Pierwszy sposób polega na odłowieniu kroczka i umieszczeniu go w sadzach w odpowiedniej ilości, a następnie rozmieszczeniu zespołów sadzów w rzędach, podobnie jak do zimowania narybku. Karmienie również prowadzone jest podobnie jak dla narybku, aż do zapadnięcia w stan letargu.
• Drugi sposób polega na odłowieniu kroczka, posortowaniu go i odliczeniu kilkudziesięciu sztuk, po czym umieszczeniu tej liczby osobników w sadzach ustawionych na zbiorniku. Podobnie jak w poprzednim przypadku, karmienie odbywa się analogicznie jak dla narybku. Sposób ten powoduje, że kroczek karpia przygotowany jest do dalszej hodowli na wiosnę, bez konieczności kolejnego rozładunku i sortowania.

Etap V „Ostateczny etap hodowli karpia w sadzach”

Etap piąty, mający miejsce na wiosnę w trzecim roku hodowli, różni się, w zależności od sposobu realizacji etapu poprzedzającego.

• W przypadku, gdy w etapie IV kroczek karpia został odłowiony i umieszczony w sadzach, na wiosnę odbywa się odławianie i sortowanie. W dalszej kolejności posortowane osobniki umieszcza się w ilości kilkudziesięciu sztuk/sadz i prowadzi hodowlę w sadzach na zbiorniku z karmieniem w specjalnym trybie, aż do osiągnięcia przez osobniki dorosłe („handlówkę”) 2,5-3 kg.
• W przypadku wcześniejszego posortowania kroczka karpia w etapie IV, etap piąty polega jedynie na odpięciu niektórych kotew mocujących i zamontowaniu luźnej liny umożliwiając pewien zakres ruchu rzędów baterii. Dalsza hodowla jest prowadzona analogicznie jak poprzednio aż do osiągnięcia 2,5-3 kg przez osobniki dorosłe.

Zalety produkty

Zalety związane z korzystania z sadzowej hodowli karpia

• Zwiększenie zyskowności przedsiębiorstwa prowadzącego hodowlę karpia,
• Znaczne obniżenie kosztów wyprodukowania 1 kg ryby,
• Zwiększenie ilości ryb, możliwych do uzyskania z 1ha zbiornika, ze względu na wysoką przeżywalność ryb (bliska 100%),
• Poprawa walorów smakowych oraz ogólnej jakości sprzedawanych ryb,
• Zwiększenie poziomu kontroli obsady zbiornika (dokładnej ilości ryb, ich stanu zdrowia),
• Uniwersalny charakter prezentowanych rozwiązań, a co za tym idzie, możliwość stosowania go na różnego typu zbiornikach wodnych (m. in. na jeziorach, a także zbiornikach powyrobiskowych), a nie tylko na stawach hodowlanych,
• Prostota konstrukcji – większość elementów wyprodukowano samodzielnie, wykorzystując powszechnie dostępne podzespoły,
• Sprawdzony sposób hodowli – technologia ta od kilku lat działa, przynosząc właścicielowi znaczne zyski,
• Możliwość odłowienia określonej ilości ryb w łatwy sposób z wykorzystaniem pomostów rozładowczych, bez konieczności wypuszczania całej wody ze zbiornika,
• Brak konieczności stosowania sztucznego napowietrzania, a co za tym idzie, dalsze obniżenie kosztów hodowli,

Zalety związane z produkcją i wdrożeniem stanowiska:

• projekt chroniony prawnie,
• zespoły sadzów tanie w produkcji – zastosowanie łatwo dostępnych materiałów i podzespołów gwarantuje szybkie wdrożenie linii technologicznej wykonawczej,
• sprawdzone rozwiązanie, gwarantujące efekty,
• nowość w zakresie hodowli karpia w sadzach,
• wdrażając go możesz ubiegać się o dofinansowania takie, jak:
• kredyty technologiczne,
• transfer technologii (pokrywa koszty zakupu),
• inne
• dzięki swojej uniwersalności, wynalazek ten będzie miał szerokie grono potencjalnych odbiorców, szczególnie firmy zajmujące się hodowlą karpi, właściciele i dzierżawcy zbiorników wodnych.

Zastosowanie wynalazku

Przedstawiony wynalazek dedykowany jest wszystkim hodowcom prowadzącym ekstensywną hodowlę i chów karpia oraz właścicielom i dzierżawcom zbiorników wodnych (nie tylko stawów hodowlanych, ale też jezior, zbiorników powyrobiskowych itp.), którzy chcą wykorzystać ich możliwości.

Pan Wieńczysław, pomysłodawca wynalazku, szczególnie stara się, aby technologia ta znalazła zastosowanie w pierwszej kolejności na obszarze Polski, gwarantując wysoką pozycję na rynku europejskim w branży hodowlanej. Nie wyklucza jednak współpracy z inwestorami i hodowcami spoza granic kraju.

Poziom zaawansowania projektu (skala TRL)

Wynalazek Pana Wieńczysława tj. sposób komercyjnej hodowli karpia w zbiornikach wodnych oraz zbiorniki wodne do stosowania tego sposobu, znajduje się na dziewiątym (najwyższym) poziomie wg skali TRL.

Więcej o skali gotowości technologicznej przeczytasz tutaj: Poziomy gotowości technologicznej TRL – co to jest?

Kup lub wynajmij pomysł!

Twórca wynalazku poszukuje partnerów i przedsiębiorców skłonnych wdrożyć jego sposób hodowli karpia w sadzach w swoich stawach. Pan Wieńczysław jest otwarty na wszelkie propozycje i możliwości współpracy dla przedstawionego wynalazku. Propozycje wynalazcy to:

• partnerstwo biznesowe,
• udzielenie licencji,

Jeśli jesteś zainteresowany tym lub innym wynalazkiem, chcesz uzyskać więcej informacji, masz pytania… Napisz do nas: kontakt@wynalazca.tv

Podsumowanie – Wynalazek na sprzedaż

Tytuł wynalazku:	Hodowla karpia w sadzy, sadz i technologia hodowli karpia
Dotyczy branż:	hodowlana
Twórcy wynalazku:	Wieńczysław Wawerski – doświadczony hodowca ryb, który od 1989 roku jest właścicielem własnego gospodarstwa rybnego „Odra” na terenach gminy Gorzyce. Po wielu latach spędzonych na opracowywaniu skutecznej i wydajnej metody hodowli karpi udało mu się stworzyć innowacyjną technologię i produkt.
Założenia, działanie i zalety wynalazku:	Główne założenia: możliwość hodowli karpia na różnego typu zbiornikach, proste w użyciu, zwiększenie przeżywalności karpi, zmniejszenie strat finansowych podczas hodowli, zwiększenie zysku wynikającego ze sprzedaży karpi, umożliwienie sprzedaży karpia w całym sezonie (DO TEJ PORY NIEOSIĄGALNE) Zasada działania: “Hodowla Karpia w sadzy” – opiera się na wykorzystaniu zespołu sadzów – odpowiednio ukształtowanych klatek chroniących hodowane ryby przed drapieżnikami oraz podajników paszy, pozwalających na dostarczenie im pokarmu. Tego typu sadze umieszczone zostają na odpowiednio usytuowanych i przygotowanych zbiornikach, których wymiary gwarantują spełnienie wymagań zawartych w opisie patentowym, zależnych od etapu hodowli.
Zalety funkcjonalne:	Umożliwia sprzedaż karpia w całym sezonie (również letnim, bo nie trzeba spuszczać całego stawu tylko w przypadku sprzedaży wyciągnąć sadz z rybami – DO TEJ PORY NIEOSIĄGALNE), nie trzeba wynajmować całego stawu (wystarczy np. teren przybrzeżny), większa skuteczność przedsiębiorstwa prowadzącego hodowlę karpia, poprawa walorów smakowych i jakości sprzedawanych ryb, zmniejszenie stopnia degradacji ekosystemu podczas hodowli karpia, nie trzeba stosować sztucznego napowietrzania.
Zalety biznesowe:	projekt chroniony prawnie, nowy na rynku, tani w produkcji, możliwość rozwoju projektu poprzez dofinansowanie, łatwy w marketingu, szerokie grono odbiorców, uniwersalność.
Dla kogo?	– Branże hodowlane, – Osoby posiadające własne stawy (optymalnie Mazury lub okolice Warszawy), – Prywatni inwestorzy (dzierżawa stawu i produkcja sadz).
Stopień zaawansowania produktu:	Poziom 9/9 wg skali TRL (więcej o skali TRL na: https://wynalazca.tv/trl)
Rodzaj ochrony:	Zgłoszenie patentowe
Rodzaj współpracy:	Twórcy są otwarci na wszelkie propozycje i oferty. Proponowana współpraca: – partnerstwo biznesowe, – udzielenie licencji,
Możliwości dofinansowania wdrożenia/zakupu projektu z programów UE:	Tak Przykładowe programy: kredyt technologiczny, transfer technologii (pokrywa koszty zakupu wynalazku) i inne.
Dane kontaktowe:	Napisz na kontakt@wynalazca.tv lub zadzwoń +48 729-887-181

Zwrot z inwestycji: po 4 cyklu hodowli
Zarobki: kilkukrotnie większe w porónaniu z metodą tradycyjną

Sprawdź obliczenia i zestawienia tabelaryczne:

Sprzedaj swój pomysł!

Jeśli jesteś wynalazcą i chcesz sprzedać swój pomysł, udzielić na niego licencji lub zarabiać na nim w inny sposób – zapraszam Cię serdecznie do kontaktu z nami. Możemy przygotować dla Twojego pomysłu materiały sprzedażowe, takie jak widzisz tutaj m.in.:

• animacje i wizualizacje 3d
• funkcjonalny prototyp
• oferty informacyjno – sprzedażowe w oparciu o posiadane materiały
• pomóc w promocji i sprzedaży Twojego pomysłu

Jeśli jesteś zainteresowany tą propozycją – uzyskaj więcej informacji na kontakt@wynalazca.tv

• O mnie
• Ostatnie posty

Wynalazca TV

Wynalazca TV to marka, która wspiera wynalazców, przedsiębiorców i startupy w ochronie ich pomysłów oraz wprowadzaniu ich na rynek. Łączymy prawo własności przemysłowej z praktyczną wiedzą biznesową, aby przeprowadzać naszych klientów przez każdy etap – od idei, przez prototyp, aż po wdrożenie gotowego produktu.

Naszym celem jest ułatwienie procesu komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań, dlatego oferujemy kompleksowe wsparcie, w tym konsultacje, badania patentowe, tworzenie prototypów oraz pomoc w ochronie wzorów przemysłowych i patentów.

Dzielimy się wiedzą poprzez wykłady, prelekcje, ebooki, kursy online i treści w social media. W przystępny sposób edukujemy o ochronie własności intelektualnej i pokazujemy, jak skutecznie realizować innowacyjne projekty. Wynalazca TV to miejsce, gdzie innowacja spotyka się z wiedzą i wsparciem na każdym kroku.

Ostatnie posty Wynalazca TV (wszystkie)

• Poradnik dla wynalazców: Jak sprawdzić swój pomysł na produkt – analiza prawna - 8 października 2024
• Jak sprawdzić swój pomysł na produkt? – analiza finansowa – Poradnik dla wynalazców - 10 września 2024
• Nowe procesory w 2023 roku – czym zaskoczy nas AMD i Intel? - 19 marca 2023