Technologia VR jest obecnie niezwykle popularna, choć wykorzystywana głównie do rozrywki, o czym świadczy jej wysoka sprzedaż jako dodatek do różnego rodzaju konsol czy platform. Jedną z jej dotychczasowych wad do tej pory było to, że nie mogły korzystać z niej osoby niewidzące.
Wraz z nowym projektem specjalnych rękawic haptycznych w połączeniu z technologią VR, osoby niewidome zyskały nie tylko szansę na rozrywkę i edukację, ale również poznanie i doświadczenie sztuki.
Koncept umożliwienia niewidomym doświadczenia sztuki powstał, gdy NeuroDigital Technologies zdecydowało się połączyć siły z firmą Geometry Prague, Fundacją Leontinka i Galerią Narodową w Pradze.
Stworzone przez nich rękawice są w stanie „dotykać” trzech całkowicie odtworzonych w przestrzeni wirtualnej dzieł (Popiersie Nefertiti, Wenus z Milo oraz słynnej rzeźby Dawida) poprzez konfigurowanie wibracji w rękawicach. Dodatkowo każda osoba może zakupić owe rękawice i stworzyć własne modele w wirtualnej sieci.
Za każdym razem, gdy wchodzimy w kontakt z różnymi obiektami, o innej teksturze czy kształcie, nasz system somatyczny informuje system sensoryczny o dotykanym obiekcie.
Receptory ciśnienia pomagają nam wtedy odczuć, co wchodzi w kontakt z naszą skórą. Podobnie działają rękawice haptyczne NeuroDigital VR. Zbudowane z wibrotakustycznych urządzeń wykonawczych, wibracje są wysyłane poprzez rękawice w celu aktywacji tych receptorów.
Tekstura i kształty obiektów wpływają na wysyłane różnych rodzajów wibracji za każdym razem, gdy osoba dotknie obiektu w przestrzeni wirtualnej.
Frank Biocca z Syracuse University, zajmujący się technologią VR stwierdził, że:
Wirtualna Rzeczywistość to pierwszy krok ku wielkiej przygodzie wewnątrz krajobrazu wyobraźni.
Technologia VR ma ogromny potencjał na ulepszenie i ułatwienie życia wielu ludzi. Przedstawione w artykule specjalne rękawice pozwalają na doświadczenie sztuki niewidomym, ale to zaledwie zalążek ich potencjału. Twórcy zapowiedzieli, iż postarają się wykorzystać je na więcej sposobów.
Wspominają tu między innymi o wykorzystaniu ich w ćwiczeniach fizycznych, czy w umożliwieniu niewidomym doświadczenia innych, niedostępnych przez nich do tej pory czynności.
Największą nadzieją związaną z rozwojem technologii wirtualnej rzeczywistości jest możliwość przywrócenia wzroku niewidomym w przyszłości. Nie mówimy tutaj o półśrodkach takich jak ułatwienie im analizowania otaczającego ich środowiska, ale nawet o częściowej poprawie wzroku.
Największym zwycięstwem technologii VR w tej dziedzinie było częściowe umożliwienie osobom z ogromną wadą wzroku oglądanie świata poprzez niesamowite zwiększenie ostrości. Jest to coś, z czym nawet okulary nie dawały rady.
Moim zdaniem wirtualna rzeczywistość dopiero raczkuje i jest na samym początku swojej drogi rozwoju. Szansa na przywrócenie wzroku osobom niewidomym za pomocą tej technologii są realne, aczkolwiek odległe o kilkadziesiąt lat. Ogólnie jest to niesamowita i pełna potencjału dziedzina, ale obecnie jest zbyt ograniczona i niezgłębiona.